(bkz:can vermek)
bir gül gibi dökülmek toprağa
ölmek aslında yaşamaktır. ölmek ikinci kez doğmaktır.
hayat felsefesinin kökünde yer almalıdır. ölümsüz bir hayat tasavvuru içinde yaşıyoruz. çok saçma. i̇nsanlar ölümü ötelemişler. bundan daha acı ne olabilir. ben genelde kariyer planlaması yaparken ya ölürsem diye çek ediyorum. yaptığım iş ölmeme değmeyecek bir işse aç kalmayı tercih ediyorum o gün için. ölmeye değecek iş ise ilayı kelimetullah, cihad ve yapatken mutmain olunan işler. hayat mücadelesi en önemlisi.buna bağlanmalı insan fakat günümüzde bağlanılan şey nefsin putlaşarak dönüşümü. bunları bir ölüm üzerine yazdım vaktim de dar belki yanlış ifadeler kullandıysam yani kendimi ifade etmede hatalı davrandıysam ilerde editlerim.
sadece canına kasıtla ölmez insan. hayallerinden, hedeflerinden vazgeçmek zorunda bırakıldığında, etrafındakilere karşı güvenini yitirdiğinde, en kötüsü de ihtiyacı varken tutunacak hiçbir dalının olmadığını anladığında ölür.
bu cuma yaşadığım olay ile kısa bir süreliğine uğradığım hal. duran bir kaç dakikalık kalp, bir kaç saatliğine kaybolan bir bilinç ve hafızalardan silinen hayatın bir kaç saati. kısaca genç yaşlı bebek çocuk fark etmeyen ve her an burnumuzun dibinde olan dünya ve insanlık hali.
sadece insanların bildiği gerçek. gerçi biliyor olması pek bir şey ifade etmiyor çünkü ölmeyecekmiş gibi yaşıyoruz.
bize öğretilen,empoze edilendir.sanki ölünce her şey düzelecektir ama aslında ölmekten zor olan yaşamaktır.
bir icraat değildir. aynı zamanda trajik de değildir.
rasulullah'ın,'ölmeden önce yapılması gereken listesi'ndeki tek şey.
