özlem

her sabah pendik imamhatipin kapısından içeri girmek..

arapça kökenli kelimelerin, öztürkçe kelimelere nisbeten daha derinlikli olduğu söylenir. arapçanın yapısı gereği bu böyledir hakkaten. keza türklerin göçebe hayat tarzlarından mütevellit, kelimeler çok derinlikli değil. daha pratik ve yüzeysel.
fakat bazı öztürkçe kelimeler, arapça kökenli karşılığından daha derin.
özlem de bunlardan biri.

hem öz'ü hatırlatması, öz'ün türkçedeki diğer manaları, öz kökünden türeyen diğer kelimelerle düşünüldüğünde özlem, hasrete göre daha duygu yüklü.

hasrette bu şeb gah uyudum, gah uyandım hep ol mehi andım
eğlence edüp hab-u hayali, oyalandım ta subha dayandım
kan ağladım içtikçe mey-i bezm-i firaki bi-minnet-i saki
peymane gibi gah dolup gah boşaldım al kane boyandım. / pertev paşa (http://www.youtube.com/watch?v=jilemdri88a)

özlem, gidip görmek istemen
ama, gidememen, görememen;
gene de, istemen. oruç aruoba

göz yaşartan, ahh çektiren, sol yanı acıtan, iç yakan duygu.

'allah'a olan özlem.

kelime anlamı "bir kimseyi ya da bir şeyi görme, kavuşma isteği; hasret"tir.
osman yılmaz'ın bir şiiri:

bu nasıl hasrettir bu nasıl özlem,
yakub'un yusuf'a rüyası gibi.
önüne gerilse denizler dağlar,
yol verir musa'nın asası gibi.

ismail ağlarsa çölden su çıkar,
yusuf zindandaymış olsun ne çıkar.
gelince şenlenir yollara bakar,
hira'nın resul'e sevdası gibi.

açıl gönül gözüm görmesini bil,
ensar kucak açmış medine sebil.
küfre karşı durmuş gökte ebabil,
nuh'un yaradan'a duası gibi.

bu sevda bize de yar mıdır söyle?
ya rabbi yoluna sen yolcu eyle.
hiç bir özlem beni yakamaz böyle,
çilekeş insanın davası gibi.