iş yerindeki ilk gün

zor bir gündür. ortamı anlamaya, ne iş yapıldığını kavramaya çalışırsınız. size verilecek işleri düşünürsünüz.

mevzu bahis iş yeri zeytinburnu'nda ise üsküdar a dönüşte marmaraydan çıkıp yerleri öptürür.
(bkz:cevizlibağ dolmuşu)
(bkz:yaşanmış hikayeler)

öncesi ziyadesiyle heyecanlı bir gündür. işyerinde samimi, dürüst, yobaz olmayan bir kişi bile varsa şen geçecek bir gündür. ama ekserisi yobaz olur. ketum davranışlar abuk subuk tavırlar ile karşılaşılabilir. önceden iş tecrübesi yoksa berbat bir gün de olabilir.

bol öğrenmeli bir gündür. diğer çalışanların isimlerini öğrenmek, işleyişi anlamak, mekanı kavramak... ama sorular sorarak en geç bir hafta içinde olaylara hakim olunur.

herkesin çömez gözüyle baktığı gündür.

hangi iş yerinde olursanız olun; ilk gün, iş yerinde geçirebileceğiniz en rahat gündür.

çalışma arkadaşlarınızla tanışıyorsunuz.
bol bol gözlem yapıyorsunuz.
iş yerinize geleni gideni inceliyorsunuz.
düzeni ve sistemi anlamaya çalışıyorsunuz.
size ait bir odanın ve bilgisayarın olduğunu öğrenince seviniyorsunuz.
patronunuzun 'canın sıkıldıysa mario oyna' demesini anlamlandırmaya çalışıyorsunuz.
işe, çalışmaya çok gönlünüz olmaya olmaya başladıysanız ekip biçmeler, tartıp ölçmeler başlıyor.
henüz soruların hepsine tam cevap bulamamışken akşam oluyor.
ve paydos..

yerinizden kalkmaya, etrafa bakmaya çekindiğiniz, iş arkadaşlarının isimlerini ezberlemeye çalıştığınız bir de size pas vermeyen iş arkadaşlarınız için beni tanımıyor ki niye bana gıcık oldu acaba diye kara kara düşündüren gün.

benim burada ne işim var dedirten gün.

(bkz:iş yerindeki son gün)