hüznün kadınsılığı

"derken hüzün! kadın sesleri çikaran o duman" mısraında ifade bulan gerçekliktir.
erkek kederdir, kadın hüzün. yahut hüznün kalitelisine keder diyebiliriz. [fakat buradan kadının kalitelisine erkek denir anlamı çıkarılmamalıdır, boyutları karıştırmayalım.]
hüzün biraz yumuşaktır, kaypaktır. kaynakta değildir havadadır. yanan başka bir şeydir. ayrıca cılkı çıkmış bir edebiyattır da. hüzün hilmi yavuz'sa keder ismet özel'dir gibi bir benzetmeye yol açabilir. açtı.
kahır ise arabesktir. keder ise kaderle irtibatlı düşünmeye daha elverişlidir.

eger "ben hüzün peygamberiyim" ifadesi ile bakılırsa ne olacak diye sorulması gerekendir.

hüzün insan yüzüne en yakışan ifadedir. kadında da erkekte de ayrı bir duruşu vardır. keder daha çok hüznün ümitsizliğe bulaşmış halidir.

doğru değildir. hüzün kadınsı değildir, hüzün kadına daha çok yakışandır sadece. çünkü hüzün de kadın gibi sessiz ve naiftir. tıpkı erkeğin de güzel olabilceği ama güzelliğin kadına daha çok yakışması gibi... kadınsı dediğiniz zaman kelimenin cılkı çıkar.