babam 13 yaşında mesleğine başlamış...sonra evlenmiş.evlendiği yıl sıfırdan kendi işini kurmuş,ticari bir çevre kurmuş ve her zaman ne iş yapılacaksa erken başlanmalı der. babadan dededen kalma sermaye değil 13 yaşında ayrı gidip girdiği bir işyerinde kalarak sonra bekar hayatında devam ettirerek...şu an hala işini çok sever...öncelikle yapılan işi sevmek önemli,severek isteyerek başlanmalı der..ve "bir memur olsaydım keşke die hiç pişman olmadım,çünkü kendi işim,kendi iş yerim,kendi işimin patronuyum,zaman benim,standart bir maaşla sıkboğaz geçinmiyorum,bi emir altında değilim,hiç kimseden izin almıyorum ya da hesap vermiyorum,param esnek ve işimi seviyorum,insan yapacağı ve ya yaptığı işi severse zaten pişmanlık ve yorgunluk olmaz,bereket olur," der her zaman...
yani işsizlik sonucu ne iş yapsam sonucu başlanılan bir iş insanı yorar,kendi işini kurmak önemli değil önemli olan severek yapacağın işi kurmaktır.