bir eğitimcide olması gereken vasıflar

bu tarz şeyler hakkında eğitimcilerden çok eğitimci olmayanların fikri vardır nedense.çok bilen kendisi girişsin işe. bak ben modları hiç eleştiriyor muyum bir işi beceremiyorlar diye... niye? çünkü eleştirince eksi veriyorlar. (*)

o her daim çocuk meraki ile dolu olmalıdır.
ahlakı edebinden olmalıdır.
vicdanı tam, adaleti eksiksiz olmalı.
öğrencileri ile değil o evlatları ile muhabbet dolu olmalı.
asla öğrenci gözü ile bakmamalı o pırıltılı gözlere onlar senin evladındır ey muallime...(*)

bir büyüğümüz eğitimcide olması gereken vasıfları ve yapması gerekenleri 101 madde halinde sıralamış. bunlardan bazılar ise şöyle;

*talebesine selim bir vicdan inşa edendir.
*sadece zahiri ilimlere karşı değil, maneviyata, sır ve hikmetlere karşı da alaka uyandırmalıdır.
*hayranlık hissi uyandıran sağlam bir karakter taşımalı, ruhundan rahmet taşırmalı.
*öğrendiği ve başkalarına tavsiye ettiği güzelliklere evvela kendi hayatında taşımalı.
*kendisine emanet edilen her bir öğrencinin, istikbalin zirve şahsiyetlerinden olacağını dikkate almalı.
*keyifli bir hizmet sunabilmek için kendi gelişimini ihmal etmemeli.
*kalitesi yetiştirdiği talebe ile ölçülür.
*benlik ve iddia yerini aşk ve muhabbet almalıdır.
.
.
.

muhabbet:
eğitimci ile öğrenci arasındaki iletişimin esasıdır. muhabbet yoksa iletişim kopuk olur.

ufuk:
eğitimcinin öğrenciye göstereceği hedeftir. ufku sınırlı bir eğitimcinin yetiştirdiği insanlar bir yere varmayan ayak izlerini takip etmek zorunda kalırlar.

donanım:
muhabbet ve ufuk sahibi olan ancak gerekli bilgi birikiminden yoksun eğitimci her zaman iyi niyetle hatırlanır fakat fayda veremez.

öğrenme azmi:
eğitimci kendini geliştirmeli, öğrenme azmini kaybetmemeli. (bkz:öğrenmeyi öğrenmek)

ayrıca yetiştirdiği insanlara bilgiyi nasıl ve nerede kullanacaklarını da öğretmeli:
(bkz:nasıl ve nerede kullanılacağı bilinmeyen bilgi)

esas olanın bilmek olmadığını da bilmeli.