ilkokuldan akılda kalan cümleler

öğenildiği vakitlerde kimi zaman ne anlama dahi geldiği küçük bünyelerce anlaşılmayan ama birşekilde ezberlenilmiş kafalara kazınmış cümlelerdir.
*aile toplumun en küçük yapı taşıdır.
*babası ali rıza bey ve annesi zübeyde hanımdır.
*küçük mustafa mahalle mektebinden sonra babasının isteği üzerine şemsi efendi mektebine geçti.
gibi.

türküm doğruyum.çalışkanım.
bunu neden dediğimizi hiç anlamış değilim. çalışmadığım zamanlarda neden çalışkanım dediğimi hep düşünmüşümdür. hatta bazen de kızdığım vakitler olurdu neden yalan söyletiyor öğretmenlerimiz bize diye. çalışkan olmayanların söylemesine daha da çok kızardım ya neyse çocukluk. bilinç altıma hep yalan bir söz olarak işlemiştir.

atatürk yoktu
düşmanlar çoktu
atatürk geldi
düşmanı yendi.
-
ey büyük atatürk
açtığın yolda
gösterdiğin hedefe
durmadan yürüyeceğime and içerim.
varlığım
türk varlığına armağan olsun

ne mutlu türküm diyene

(bkz:atatürk temalı çocuk şiirleri)

ama o da benim saçımı çekti.

mühendise yine çok başarılısın.:):):):):):)(bkz:okul birincisi olmak)

boş teneke çok ses çıkarır.çalışkanlar sırası.

saat 9'u beş geçe,atam dolma bahçede,gözlerini kapamış.bütün dünya ağlamış.doktor doktor kalksana.lambaları yaksana. atam elden gidiyor.çaresine baksana.(saat 9'u beş geçe lamba yakmak neyin kafası idi hala anlamış değilim.)

işık ılık süt içer.

good morning everybodygood morning miss erkut (yada teacher)how are you fine thanks and youfine, sit down pleaseher ingilizce dersinde yaptığımız bu gereksiz selamlaşma ve hal hatır faslı geliyor ilk aklıma.

ne mutlu türküm diyene. bir çocuk, türk değilim hiç mutlu olmayacağım diye ağlar mı? ağlar sayın seyirciler ağlar.

yarın velin gelsin. en çok bunu duymuşumdur ilk bu geliyor aklıma.

sıfır yedi ucu olan var mı?

o pencereden atlasa sende mi atlayacaksın

(bkz:örtmenim)

tuvalete gidebilir miyim?

ilkokulla sınırlı kalanı da vardır ;öğretmenim canım benim canım benim...