özgürlük – dertli sözlük
avamın lanetidir. havas özgür olmamakla kutsanmıştır.
çünkü halk, eline üç kuruş tutuşturulmuş bir çocuğun salıverildiği panayırda ilk gördüğü şeylerde parasını tüketmesi gibi, gözünün görebildiği, aklının erebildiği kısımlarda ömrünü, kalbini, ruhunu tüketir. geri kalan kısımda da kendine acır, birilerini suçlar ve çok zaman rabbine küskün olarak ölür.
müminler, aşıklar, dervişler ise cebr ile de olsa sağ salim yollardan geçerek menzile ererler. çok zaman hikmetini sonradan çözdükleri seçenekleri vardır onların. sıkıntıya sabretmek, nimete şükretmek, ahmağa sükut, zalime karşı mücadele, halka şefkatle muamele, önden gidenlere hürmetle muhabbet… iman, aşk, zühd zahiren cebrederken, içten içe bir anka kılar insanı.
mevlana’ya soruyorlar sünnetullah cebr üzerine mi özgürlük üzerine mi, tercih hakkımız var mı diye, “sen özgürsün” diyor, “aşık değilsen…”