bütün dünya gördü ki tek özgür millet filistin halkı.
herkes esir. kimisi paranın,kimisi kadının/erkeğin, kimisi çoluk çocuğunun esiri,kimisi gelip gelmeyeceği belli olmayan yarınlarının,kimisi hayırlı mı değil mi bilmediği hayallerinin esiri, kimisi benliğinin,hep “sen” denilmesinin, kimisi fikirlerinin,aklının,bana göre şöyle ,bence böyle, şu olmazsa olmalılarının esiri, kimisi şöhretinin,makamının,mevkisinin kısacası nefsinin esiri. bu esaretin şifası şuurlanmadıkça,nefis tezkiyesi olmadıkça farkedilebilir bir şey de değil. esir olan görülmeyen zincirlerle,prangalarla bunlara kalben bağlanan,aklı,nefsi,ruhu esaret altında olan bizleriz. filistinliler özgür. malları,canları,evleri,çocukları tek tek gidiyor ama onlar sadece “hasbünallahi venimel vekil” diyip cemaatle namazlara,kuran kıraatlerine,allahtan razı olmaya devam ediyorlar. esir olan bizlerde kendi esaretlerimize bakmadan “hükümet neden bir şey yapmıyor?” “türkiye adam olmaz.” “tayyip ne işe yarıyor?” diyerek günah keçisi arıyoruz yahudiler gibi. halbuki aynayı kendimize çevirip ben ne yapıyorum ben ne yapabilirim sualini sorsak daha hayırlı olacak. filistinliyi zulümden kurutacak olan sen,filistinli zulümden kurtulsun diye çırpınan sen,başka şeylere esir olarak kendine yaptığın bu zulümden,kendine zalim olan senden seni kim kurtaracak? yoksa bu sessiz esaretinde günah keçisi aramaya,zulmü dışarıda aramaya devam mı? bir sormalı zulüm bunca insanın şehit olmasından önce yok muydu ve biz o sıralarda neyin esaretiyle kör,sağır ve dilsizdik? görünmeyen kelepçelerini gör.. filistinli ölse de kazanıyor,kalsa da. i̇nsanlığa ders veriyor. peki biz?
herkes esir. kimisi paranın,kimisi kadının/erkeğin, kimisi çoluk çocuğunun esiri,kimisi gelip gelmeyeceği belli olmayan yarınlarının,kimisi hayırlı mı değil mi bilmediği hayallerinin esiri, kimisi benliğinin,hep “sen” denilmesinin, kimisi fikirlerinin,aklının,bana göre şöyle ,bence böyle, şu olmazsa olmalılarının esiri, kimisi şöhretinin,makamının,mevkisinin kısacası nefsinin esiri. bu esaretin şifası şuurlanmadıkça,nefis tezkiyesi olmadıkça farkedilebilir bir şey de değil. esir olan görülmeyen zincirlerle,prangalarla bunlara kalben bağlanan,aklı,nefsi,ruhu esaret altında olan bizleriz. filistinliler özgür. malları,canları,evleri,çocukları tek tek gidiyor ama onlar sadece “hasbünallahi venimel vekil” diyip cemaatle namazlara,kuran kıraatlerine,allahtan razı olmaya devam ediyorlar. esir olan bizlerde kendi esaretlerimize bakmadan “hükümet neden bir şey yapmıyor?” “türkiye adam olmaz.” “tayyip ne işe yarıyor?” diyerek günah keçisi arıyoruz yahudiler gibi. halbuki aynayı kendimize çevirip ben ne yapıyorum ben ne yapabilirim sualini sorsak daha hayırlı olacak. filistinliyi zulümden kurutacak olan sen,filistinli zulümden kurtulsun diye çırpınan sen,başka şeylere esir olarak kendine yaptığın bu zulümden,kendine zalim olan senden seni kim kurtaracak? yoksa bu sessiz esaretinde günah keçisi aramaya,zulmü dışarıda aramaya devam mı? bir sormalı zulüm bunca insanın şehit olmasından önce yok muydu ve biz o sıralarda neyin esaretiyle kör,sağır ve dilsizdik? görünmeyen kelepçelerini gör.. filistinli ölse de kazanıyor,kalsa da. i̇nsanlığa ders veriyor. peki biz?
