nisa süresinin 136. ayeti. gönüllere endişe veren, sorular sorduran bir ayet. gerçekten iman ettik mi? bilerek ya da bilmeyerek iman dairesinden çıkmış olabilir miyiz? ağzımızdan çıkan her hangi bir söz yoluyla da imanımız tehlikede midir? sanırım bu soruların tek cevabı cahil kalmamakta, okumakta, öğrenmekte.
ayetteki vurguyu anlamak için ayetin tamamını okumamız lazım.
''ey iman edenler, allah'a, resulüne, resulüne indirdiği kitaba ve bundan önce indirdiği kitaba iman edin. kim allah'ı, meleklerini, kitaplarını, peygamberlerini ve ahiret gününü inkâr ederse, kuşkusuz uzak bir sapıklıkla sapıtmıştır. ''
ayette iki tür imandan bahsediliyor.
birincisi, bir insanın iman etmesi müslümanlardan olması anlamına gelir.
ikincisi, insanın tüm kalbiyle iman etmesi ve ihlasla fikrini, zevk, sevgi, hayat tarzı, dostluk-düşmanlık arkadaşlık ilişkilerini islam'a uygun bir hale sokması, yani kısaca imanı hayatının bütün zerrelerinde yaşaması anlamındadır.
ayet, ilk manada müslüman olanlara, ikinci manayla tam bir mümin olmalarını emretmektedir.
