edward said çocukluğunda ümmü gülsüm'ün konserini ailesiyle beraber kahire'de dinlemiş. izlenimleri ilginç:
"başlaması dokuz buçuğu bulan, hiç ara verilmeksizin gece yarısından epey sonra sona eren bir ümmü gülsüm konseriydi bu; kadının sakız gibi uzayan tek perdeden melankolisi, dermansız hüznüyle benim için bir kabusa dönüşen tekdüze icrası, geçmek bilmez bir mide spazmıyla kıvranan birinin ağlanıp sızlanmasını andırıyordu daha çok. şarkısının tek kelimesini anlamadığım gibi, koca orkestranın hep aynı telden giden ve kendi payıma son derece çekilmez ve sıkıcı bulduğum tıngırtısı eşliğinde önümüze boca ettiği o duygu selinde de bir biçim veya usul bulamamıştım"
kaynak: yersiz yurtsuz, metis yayınları, s. 140-141
"başlaması dokuz buçuğu bulan, hiç ara verilmeksizin gece yarısından epey sonra sona eren bir ümmü gülsüm konseriydi bu; kadının sakız gibi uzayan tek perdeden melankolisi, dermansız hüznüyle benim için bir kabusa dönüşen tekdüze icrası, geçmek bilmez bir mide spazmıyla kıvranan birinin ağlanıp sızlanmasını andırıyordu daha çok. şarkısının tek kelimesini anlamadığım gibi, koca orkestranın hep aynı telden giden ve kendi payıma son derece çekilmez ve sıkıcı bulduğum tıngırtısı eşliğinde önümüze boca ettiği o duygu selinde de bir biçim veya usul bulamamıştım"
kaynak: yersiz yurtsuz, metis yayınları, s. 140-141
