bir yerde şöyle bir cümle okumuştum. "hüzün, müslümana en çok yakışan ruh hali." ben de bu cümleye büyük ölçüde katılıyorum.peki neden böyle? bunu anlayabilmek için ümmet coğrafyasına biraz bakmak yeterli. müslüman ülkelerdeki kan ve göz yaşından müteşekkil ahval ortada. hal böyleyken nasıl mutlu olabiliriz ki? bu cümlelerimden "asık suratlı olmak evladır" kanaati çıkarılmasın lütfen. "tebessüm sadakadır." elbette müslüman güler yüzlü olacak. amma ve lakin gezip tozup eğlenecek durumda değiliz. bilakis çalışmalı çalışmalı dinlenmek yerine başka bir işe geçip tekrar çalışmalıyız.