insan yalnız değildir tabiki hiç bir zaman. lakin dünyevi yalnızlık var, tatil gününüzde evde yalnızken kapınızı çalan yoksa, telefonum çaldı mı deyip baktığınızda arayanınız yoksa, kendinizi yalnız hissetmeniz muhtemel.
bilgisayarı kapatmak, sonrasında canının sıkılması ve açmak.. bunu defalarca tekrarlamak.
gece yarısı kim var butonuna tıkladığınızda anlacağınız durumdur.
allah'tan uzaklaştığınız anlardır. anlamsız hüzünler peşi sıra gelendir.
sizin için hiç özel bir şey yapılmadığını farkettiğiniz andır.
tıpkı şu an olduğu gibi.
yağmur yağıyorsa, balkonda toprak kokusunu içine çekip türk kahvesi içerken yanına bakıp kimseyi göremiyorsan işte yalnızlığın tokat gibi yüzüne vurulduğu anlardan birisidir.
anlatıp anlatıp anlaşılmadığını anladığın andır.
kalabalığın içinde kalındığında.
yurt ortamında hasta olduğunuz vakit şiddetli bir şekilde hissetiğiniz duygu..(*)
gözün uzaklara, çok uzaklara dalıp gittiği vakit yanında dertleşecek kimsenin olmadığı an.
herkesin derdi ile ilgilenirken yalnız değilsin gibi hissettikten sonra, senin derdin olduğunla sadece kendinle paylaşmak zorunda olduğunu anladığın zaman.
zor anlardır.insan arabesk modundan çıkıp biraz tefekküre yönelirse çok derin manalar çıkaracağı kesin.her zaman yanınızda olan insanlar şu anda etrafınızda değiller veya kalabalıklar içinde yalnızsınız.ama her zaman yanımızda allah var.bazen gafletle dünyaya dalıp bunun farkına varamayabiliyoruz.yalnız kaldığımız anlar belki de bir şefkat tokadıdır.allah'a yaklaşmaya çalışmalı insan.ha bu kolay bi işmi elbette değil.ama hiç olmazsa o menzilde olmalıyız.
