bazen kaldıramadıklarımızın içte dolmuşluklarımızın dışa akmasıdır gözyaşları ile...
bazen bazı acılara yetmez fakat insan ağlamakla teselli bulur,
ölümlere dar gelir ağlamak ama ölüm karşısında ilahiye safi teslimiyette dayanma gücü dilemektir ağlamak...
ağladığımda yerine gelecek mutluluk için gözyaşlarımın beni arındırdığını düşünerek teselli buluyorum...
ağlar insan,gözyaşlarını içine akıta akıta ağlar çoğu zaman kimseye belli etmeden,
bir gecede gizler bazen gösyaşlarını sessiz sessiz...
bazen de kaçıp kimsesiz yerlere bağıra bağıra ağlamak ister...