ağlamak

öldüğümüz zaman değil, asıl doğduğumuz zaman ağlamamız boşa değil. (bilhan ılgaz)

artık duygularını ve hissettiklerini anlatacak kelimenin kalmadığı yerde senin yerine gözlerinin konuşmaya başlaması.

(bkz:bazen olur bırakın konuşsunlar gözleriniz)

ağlaman bir şey eksiltmez senden.

ağlamak...gözlerden düşen inci taneleri.

çoğu zaman az da olsa rahatlatan eylem...

ağlamak haksızlığa direnişti. aşk-ı sükun/nuriye çeleğen

bazen kaldıramadıklarımızın içte dolmuşluklarımızın dışa akmasıdır gözyaşları ile...
bazen bazı acılara yetmez fakat insan ağlamakla teselli bulur,
ölümlere dar gelir ağlamak ama ölüm karşısında ilahiye safi teslimiyette dayanma gücü dilemektir ağlamak...
ağladığımda yerine gelecek mutluluk için gözyaşlarımın beni arındırdığını düşünerek teselli buluyorum...
ağlar insan,gözyaşlarını içine akıta akıta ağlar çoğu zaman kimseye belli etmeden,
bir gecede gizler bazen gösyaşlarını sessiz sessiz...
bazen de kaçıp kimsesiz yerlere bağıra bağıra ağlamak ister...

bilenin bilinmezi bileceği şey.

...istisnasız her an geçmişi özlüyorsan, hadi durma ağla
yaşlar kurur zamanla, ağla
böyle kahpedir dünya...

(gripin)

bizim de duygularımızın olduğunu,hislerimizin olduğunu ve bizim de üzülebildiğimizi göstermenin bir yoludur.
"beraber ağlamazsın,sonra kör dersin sağır dersin
bu hissizlikten insan hem iğrensin hem ürpersin!
hiç kızarmaz mı utanmak nedir bilmeyen çehren?
bırak tahsili evladım, sen ilkin bir hâyâ öğren!"

m.akif ersoy