bizim depoda açık bir pencere olduğu için sokağın meşhur kedisi mütemadiyen depoya girip çıkar. o gün sürekli miyav sesleri geliyordu. belli ki bir yere sıkışıp kalmış. deponun anahtarı başka birinde. sadece bir defa aramakla yetindim. i̇ki gün boyunca gelen giden olmadı. sonra kurtardılar kediyi. bir deri bir kemik kalmış. bu kısacık hikayede acı olan ise o kedinin orada öleceğini bilsem bir defa aramaktan başka kılımı kıpırdatmayacağım. beni küçücük çocuklarla oynarken gören dünyanın en merhametli insanı sanır. peki ya bu gaddar yanım?.. i̇nsan dediğin serapa dilemma...
