günümüz gençliğinin içler acısı durumu gerçekten gelecek olan nesiller adına endişelenmeye sürüklüyor.salaş hayat tarzı,umursamaz tavırlar,kendi deyimleri ile cool takılmalar,özgür yaşama isteği hepsinin sebebi zayıf imanla neye özenti anlam verebilmiş değilim. ilişkiler haddini aşmış,günümüz eğitim ve teknolojisi ileri düzeyde olduğu halde yanlış amaçlarla kendilerini kaybetmiş ,yanlış yola atmış gençlerle bu ülke nereye nasıl gider düşündürücü...gençler bir tarihten,dinden,edebiyattan nasibini alamıyor neden;çünkü zihin bunlara kapalı. her şey ailede başlar gençliğe baktıkça ailelerini görebiliyor insan, eğitim,ahlak ailede başlar,çocuğun ilk öğretmenleri anne-babasıdır. anne-baba arasında diyalog kopmuş ise,ahlaki konular pek önemsenmiyor ise,en başta iman eksikliğinde bir çocuk hayata bırakılırsa sonuç iç acıcı olmayacak.
her dönemde dertli genç sayısı az olmuştur ve şikayetçi, icraatsız insanlarımız topluma bakıp o gaflette olan çoğunluktaki gençlere binaen böyle bir cümle kurmuşlardır.
(bkz:fe eyne tezhebun)
sen, ben nereye gidiyorsak onlarda oraya gidiyordur. koca yunus'un dediği gibi; " başkasında gördüğün kesinlikle sende vardır. onu kendinden ayrı görmek değildir asıl hakikat. "
maalesef yeni mahalleye (*)
