dervişin biri, bir sabah gündoğumuyla birlikte hava almak üzre dergahın bahçesine çıkmış.etrafı güneşi ve sabahı seyrederken, komşu evin kapısından birinin dışarı çıkmakta olduğunu görmüş.sabahın verdiği enerji ki, azıcık gaflete de sebep olmuş, dikkatini gözünün gördüğü hareketliliğe yoğunlaştırmış.fakat o da ne, komşu evden çıkan kişi bir cinsi latif imiş ve dervişin aklını başından almış.derviş o eski derviş olmamış bir daha.her sabah, her akşam, her an bahçeye çıkıyor, ol hanım ablayı bekliyor ve göz gördüğü anda gözünü yukarı dikip 'hay kurban olduğum allah.. tamam ölüm hak amma sen bu cana nasıl kıyacaksın ki?' diyor imiş.hep böyle, her gün böyle.gel zaman git zaman aynı devran..dergahın şeyh efendisi durumu farketmiş.dervişi huzuruna çağırmış.gel evlat demiş. sana seyyah verdik.(parantez: seyyah vermek bir eğitim metodu. seyyah verilen derviş dağ tepe dolaşır. dünyadan sosyal hayattan uzaklaşarak tefekkür eder. bu metodun bazı da kuralları var. mesela derviş dinlenmek istiyorsa ancak bir dergaha sığınabilir ve oradan da dergah şeyhinin müsadesi olmadan da ayrılamıyormuş. işbu sebep, seyyah verilen dervişler memleketlerine uzuuun seneler sonra dönebiliyorlarmış)bizim derviş de almış çıkınını, çıkmış yola.günler haftalar aylar ve hatta yıllar geçmiş. derviş nice yollar geçmiş.günü gelmiş, dergahına dönmüş.tam bahçe kapısından içeri girecekken, aklına bir sabah vakti bahçeye çıktığı o an gelmiş.dönmüş geri, o sabah aralanan kapının önüne varmış.cesaretle, kapıyı çalmış.tak tak tak.küçük bir çocuk kapıyı açmış.derviş durumu ifade ile ol cinsi latifi tarif edip, nerdedir burda mıdır acep diye sormuş.çocuk 'anneee' diyerek içeri koşmuş.hanım abla gelmiş, buyrun ne vardı demiş.demiş ama... nerde.. yıllar önceki halinden de eser kalmamış ki.değişmiş.dervişi çılgın bir cezbeye sürükleyen o çekici güzellik gitmiş, yitmiş.derviş, yok bir şey demiş, dönmüş geri.gözünü tekrar yukarı dikmiş.hay kurban olduğum allah. demek ki önce bu hale getiriyorsun, sonra canını alıyorsun.
