öncelikle bunlar şahsi tecrübelerimdir. düşüncelerim yanlış olabilir ve ileride değişebilir.
i̇ş hayatının içerisinde olan hanımların, ev hanımlarına kıyasla, evlilik içerisinde daha çok zorlanacaklarını düşünüyorum.
burada yaygın görüş diyor ki: hem erkek hem de kadın çalışıyorsa ev işleri eşit bir şekilde paylaşılmalı. fakat bu ihtimalde dahi kıyasla çalışan bir kadın için evlilik daha zor bence. çünkü evlendiğinde fazladan bir takım sorumluluklarla karşılaşacağı muhakkak.
ben iş hayatında bulunmak istiyorum, evlenmek istemiyorum diyen bir kadına kimse "hayır, böyle bir şey yapamazsın" diyemez. kadın ister çalışır ister çalışmaz, ister evlenir ister evlenmez. hal böyleyken evlilikten kadınların ne amaçladığı daha bir önem arz ediyordur bence de.
erkek için durum biraz farklılık arz ediyor. bir erkeğin, "ben çalışmayacağım ev adamı olacağım" deme imkanı yok, iş hayatı içinde olması mecburi. i̇şten yorgun dönen bir erkeğinde aradığı hoş bir karşılanma, sıcak bir yemek, düzenli bir ev. bu yüzden erkek için bu şartları sağlayacak bir kadınla evlenmek gayet güzel bir şey olsa gerek.
şimdi bir kısım diyecek ki böyle düşünen erkekler olsa olsa eve hizmetçi arıyordur, git kendine hizmetçi tut! kadınların bu tavırlarını kısmen haklı buluyorum. çünkü evlilikten maksat buysa o evde kadının kendini değersiz hissetmesi de gayet normal. fakat evlilik içerisinde erkeğin asıl beklentisi bu olmayıp "ben beraberce cennete yolculuk yapacağım bir hayat arkadaşı arıyorum" şeklindeki (veya buna benzer) bir gayesi varsa ve eşine de bu gayeye uygun davranıyorsa; kadın da bu tür işleri "bunlar da benim sorumluluklarım zaten" diye yerine getiriyorsa o evlilik taraflar için gayet hoş oluyordur.
çalışan hanımlar için ise evlilik içerisindeki dengelerin çok daha dikkatli bir şekilde ayarlanması gerekiyor kanımca. özellikle tüm bu noktalarda anlayışsız bir erkekle evlenmek çalışan hanımlara boşanmaktan başka bir çare bırakmaz sanki.
i̇ş hayatının içerisinde olan hanımların, ev hanımlarına kıyasla, evlilik içerisinde daha çok zorlanacaklarını düşünüyorum.
burada yaygın görüş diyor ki: hem erkek hem de kadın çalışıyorsa ev işleri eşit bir şekilde paylaşılmalı. fakat bu ihtimalde dahi kıyasla çalışan bir kadın için evlilik daha zor bence. çünkü evlendiğinde fazladan bir takım sorumluluklarla karşılaşacağı muhakkak.
ben iş hayatında bulunmak istiyorum, evlenmek istemiyorum diyen bir kadına kimse "hayır, böyle bir şey yapamazsın" diyemez. kadın ister çalışır ister çalışmaz, ister evlenir ister evlenmez. hal böyleyken evlilikten kadınların ne amaçladığı daha bir önem arz ediyordur bence de.
erkek için durum biraz farklılık arz ediyor. bir erkeğin, "ben çalışmayacağım ev adamı olacağım" deme imkanı yok, iş hayatı içinde olması mecburi. i̇şten yorgun dönen bir erkeğinde aradığı hoş bir karşılanma, sıcak bir yemek, düzenli bir ev. bu yüzden erkek için bu şartları sağlayacak bir kadınla evlenmek gayet güzel bir şey olsa gerek.
şimdi bir kısım diyecek ki böyle düşünen erkekler olsa olsa eve hizmetçi arıyordur, git kendine hizmetçi tut! kadınların bu tavırlarını kısmen haklı buluyorum. çünkü evlilikten maksat buysa o evde kadının kendini değersiz hissetmesi de gayet normal. fakat evlilik içerisinde erkeğin asıl beklentisi bu olmayıp "ben beraberce cennete yolculuk yapacağım bir hayat arkadaşı arıyorum" şeklindeki (veya buna benzer) bir gayesi varsa ve eşine de bu gayeye uygun davranıyorsa; kadın da bu tür işleri "bunlar da benim sorumluluklarım zaten" diye yerine getiriyorsa o evlilik taraflar için gayet hoş oluyordur.
çalışan hanımlar için ise evlilik içerisindeki dengelerin çok daha dikkatli bir şekilde ayarlanması gerekiyor kanımca. özellikle tüm bu noktalarda anlayışsız bir erkekle evlenmek çalışan hanımlara boşanmaktan başka bir çare bırakmaz sanki.
