evlilik – dertli sözlük

evlilik

zor abi ama bereketli. meşakkatli abi ama huzurlu. tenakuzlarla dolu ama tevhid ocağı. dırdırlı abi ama sukunet timsali. herşeye sabretceksin abi ama su akar yolunu bulur. para abi ama elindekilerle şükret. çoluk çocuk zor iş abi ama bir tebessümlerine imanın harelenir.
hakkında gonyalıların hikmetli bir sözü var imiş:

''evliliği pekmez sandım, ciğerimi yakmaz sandım.''
istediğiniz maddi imkana ulaştığınızda insanlarla olan ilişkinizi sadece kendi belirlediğiniz sınırlarda tutmak gibi bir hayaliniz varsa mümkün olmayan hede. peki bu ne kadar mümkün?..
hanımlar üniversite mezunu ve daha çok para kazanan taraf olursa boşanma davasını onlar açıyormuş. yüzde doksana çıkıyormuş böyle durumlarda ihtimal. bir hanım arkadaş yalnız kalınır mı evlen diyordu. evlendi. ekonomik özgürlüğü varken kadının evlenmesi gereksiz, yalnızlık daha iyi diyor şimdi. bir arkadaşımın hanımı da "ben evlenmesem çok da erkeğe ihtiyaç hissetmezdim senin uğraşmanla oldu biraz" minvalinde bir şeyler demiş. artık erkeklerden çok hanımların ne amaçladığı önemli kanımca evlilikten. birilerine bir şey kanıtlamak ya da göstermek için yapıyorlarsa kendilerinin, erkeğin ve hatta iki tarafın ailelerinin hayatını mahvediyorlar. biraz ilgi içinse evlilikleri, şu an çoğu seküler ve muhafazakar hanımın yaptığı gibi kedi köpek alıp yalnız başlarına yaşayabilirler.
öncelikle bunlar şahsi tecrübelerimdir. düşüncelerim yanlış olabilir ve ileride değişebilir.
i̇ş hayatının içerisinde olan hanımların, ev hanımlarına kıyasla, evlilik içerisinde daha çok zorlanacaklarını düşünüyorum.

burada yaygın görüş diyor ki: hem erkek hem de kadın çalışıyorsa ev işleri eşit bir şekilde paylaşılmalı. fakat bu ihtimalde dahi kıyasla çalışan bir kadın için evlilik daha zor bence. çünkü evlendiğinde fazladan bir takım sorumluluklarla karşılaşacağı muhakkak.

ben iş hayatında bulunmak istiyorum, evlenmek istemiyorum diyen bir kadına kimse "hayır, böyle bir şey yapamazsın" diyemez. kadın ister çalışır ister çalışmaz, ister evlenir ister evlenmez. hal böyleyken evlilikten kadınların ne amaçladığı daha bir önem arz ediyordur bence de.

erkek için durum biraz farklılık arz ediyor. bir erkeğin, "ben çalışmayacağım ev adamı olacağım" deme imkanı yok, iş hayatı içinde olması mecburi. i̇şten yorgun dönen bir erkeğinde aradığı hoş bir karşılanma, sıcak bir yemek, düzenli bir ev. bu yüzden erkek için bu şartları sağlayacak bir kadınla evlenmek gayet güzel bir şey olsa gerek.

şimdi bir kısım diyecek ki böyle düşünen erkekler olsa olsa eve hizmetçi arıyordur, git kendine hizmetçi tut! kadınların bu tavırlarını kısmen haklı buluyorum. çünkü evlilikten maksat buysa o evde kadının kendini değersiz hissetmesi de gayet normal. fakat evlilik içerisinde erkeğin asıl beklentisi bu olmayıp "ben beraberce cennete yolculuk yapacağım bir hayat arkadaşı arıyorum" şeklindeki (veya buna benzer) bir gayesi varsa ve eşine de bu gayeye uygun davranıyorsa; kadın da bu tür işleri "bunlar da benim sorumluluklarım zaten" diye yerine getiriyorsa o evlilik taraflar için gayet hoş oluyordur.

çalışan hanımlar için ise evlilik içerisindeki dengelerin çok daha dikkatli bir şekilde ayarlanması gerekiyor kanımca. özellikle tüm bu noktalarda anlayışsız bir erkekle evlenmek çalışan hanımlara boşanmaktan başka bir çare bırakmaz sanki.
sözlük, evlilik konusunda beni en çok düşündüren konulardan bir tanesi de "hitap" konusu. eş ile birlikte bir sürü yeni akraba ağımıza dahil oluyor. bir sürü yeni insan. bunların hangisine ne diye hitap edeceğiz? hanım/bey diye mi, abla/abi diye mi, yoksa eşimizin neyiyse o şekilde mi; amca/hala, teyze/dayı? bizden küçüklere kolay da ya büyükler?
daha evlenmeden önce nişanlılık döneminde bu adam eşimiz değil dolayısıyla akrabaları daha da uzak hadi onları geçelim annesine babasına ne diye hitap edeceğiz?
hadi nişanlılıkta bilmiyorum nasıl ama bir şekilde hallettik diyelim evlendikten sonra nasıl kolayca anne baba denir? kolayca mı denir bir anlık cesaretle mi denir?