bir pazar sabahının en güzel değerlendirilme halidir...
nou camp'ın çimleri üzerinde domates peynir ekmek yemek.
tatil günlerinde, insanların dinlenmeyi amaçlayıp huzur veren bir ortam arayışına çıkmalarıdır.
amaç dinlenmektir,fakat insan gün boyu çalışıp yorulmayacağı kadar yorulur.
amaç dinlenmektir,fakat insan gün boyu çalışıp yorulmayacağı kadar yorulur.
ülkerin (hala var mı bilmiyorum) bisküvisi, kakaolusu muhteşemdir.
beyler ve çocuklar severler piknigi de, hanımlar pek hazzetmez ondan. niyesi bütün iş onlara bakıyor da ondan, akşamdan yiyecek hazırlığı, gidecek malzemeleri ayarlamak, gidince de iş bitmiyor sofra, kur, kaldır, topla derken akşam oluyor. neyse en azından, ailenin diğer fertleri mutludur.
nazarımda efsaneleşmiş, ilkokul yıllarımı hatırlatan bisküvi.daha bölme işlemini bilmediğimiz yıllarda mavi önlüğümüz üzerimizde 10 dakikalık tenefüsün 11 dakikasını kantin denen ufak, boğucu haliyle 4000 kişilik bir okulun ihtiyaçlarını karşılamaya yetmeyen tehlike yuvasına gider, kocaman, güçlü kuvvetli ve aç! 8.sınıfların arasında ezilmek, derse yetişmeye çalışırken ismail hocaya yakalanmak!, derse yetişemeyip sınıf öğretmeninden azar işitmek gibi tehditlere aldırmayarak sıraya girer alırdık.ucuzdu, doyurucuydu.15 bin lira idi herhalde.hala var gerçi fakat almadan önce ciddi bir imtihandan geçmediğimden olsa gerek eski tadı vermiyor.
en sevmediğim eğlence(!) türü. evde tek başıma otururum daha iyi. :)
