gökhan özcan

"korkarım ki hepimiz koparılmış bir çiçeğe solacağını söyleyemeyen kelebekleriz." (*)

bir arkadaşım kendisi için keşfedilemeyecek kadar derin yazan bir abimiz demişti.. okudukça ne kadar doğru olduğunu daha iyi anlıyorum..

--- iktibas ---
ruhunun sökülmesini istemiyorsa, gözünü sadece kendine dikmeli insan!
--- iktibas ---

pardon, bana nakletmiş olduğunuz bu kalp kimin kalbi doktor, her gece “jülyet” diye haykırarak uykumdan uyanıyorum..!

tek şansımız var bizim, dibine kadar duygusal olmak..!

artık seni bırakıp kaçabilirim.. nereye mi..? bilmem.. sen nerede yoksun..? gittiğim her yerde varsın..

pardon, sizinle bir dakika yalnız kalabilmek için neler vermezdim… düşündüm de, sanırım bir liste çıkarmam gerekecek..!

bıktım kalbine geleni gizleyip, ağzına geleni söyleyenlerden..

siyah bir kağıdın üstündeki beyaz bir nokta kadar yalnızım şimdi..

söyle bakışlarını da vererek ellerime: gitmeyebilsek, kalabilecek miyiz..?

lütfen hayatın ayarlarıyla oynamayınız.. netliğini bozmayınız... i̇nsanlığı lüzumsuz yere meşgul etmeyiniz.. (bkz:serçe parmağı)