teravihte gülen çocuklar

dedeler, amcalar kızdı camiiden kovuldular.
camiiler dedelere kaldı, o dedeler ölünce ne olacak; boş kalacak o camiiler.
hiç çocuk olmamış mı o dedeler, resulullah(sav)'i duymamış mı o dedeler?
kızmasalardı çocuklara, boş kalmasaydı camiiler, gülseydi teravihler.

“sekiz yaşında kadardım. babam gelir: ‘bu gece,

sizinle câmie gitsek çocuklar erkence.

giderseniz gelin amma namazda uslu durun;

merâmınız yaramazlıksa işte ev, oturun!’

deyip alırdı beraber benimle kardeşimi.

namâza durdu mu, hâliyle koyverir peşimi,

dalar giderdi. ben artık kalınca âzâde,

ne âşıkane koşardım hasırlar üstünde!

yavaş yavaş özlemeye başladığımız çocuklardır.ramazanın neşesini en iyi anlayan güruhtur denilebilir.salavatlara o tizz sesleriyle coşkulu bir biçimde katılmaları genel itibariyle bir sevinç kaynağıdır.(*)

namaz kılarken secde anında büyüklerinin sırtına binip kıyama doğrulmayı seven çocuklar

çocuğumuza islamiyeti yaşatmak, camilerdeki manevi hazzı ve havayı tattırmak istiyoruz. bu çok güzel bir niyettir. fakat bunu yaparken başkalarına eziyet vermemeliyiz. camilerin bir adabı, ağırlığı vardır. yaşlı amcalarnın tavrı elbette hoş değil, onların yaptığı küçük bir azarlama, ikaz bir çocuğun kalbinde ölene kadar unutmayacağı bir yara açabilir. bununla beraber camide bir çocuğun sağa-sola koşturup durması da uygun bir durum değildir. sonuçta oraya insanlar ibadet için geliyor. bir örnek verecek olursak, ömenli bir sınavdasınız orda burda gürültü olsun, çocuklar koşuştursun, dikkatimiz dağılsın istemeyiz her halde. tabi bu demek değildir ki çocuklar camiye gelmesin. gelsinler, gelmemliler ama işte her şeyin bir adabı var.

başkalarına kızmadan önce o işin dinimizdeki hükmüne bakmalıyız. tabiki cocuklarımız camiler alıştırılacak, "gelmesinler", "büyüynce gelsinler" demek olmaz. onlara camiye gitmeden önce nasıl davranacağı, sessiz olması gerektiğini vb. anlatabiliriz.(*)

çocuklar, caminin tadı tuzudur. aklı erse gülerler mi hiç?

çocuklar tabiki camiden bertaraf edilemez, onlara bağırmak çağırmak olmaz da cemaatin namazını da bozmamak, dikkatini dağıtmamak lazım diye düşünüyorum onun için bir yol bulunmalıdır, belki çocukları cemaat içine dağıtmak yerine onlar da topluca hanımların arkasında saf tutabilirler.

çocukları önce kovarlar,sonra da "ya bizim çocuk camiye karşı çok soğuk"diye veryansın ederler.yahu beybaba küçükken sen kovmadın mı;aman camide gülme,aman uyuma,aman oturma,sakın bir şey yeme...keşke şimdi çocuklar camileri doldursalar da hep gülseler,hiç susmasalar.

bende tanıyorum öyle çocuklar. akılları bunu yapmamadı gerektiğine basanlarda vardır. her yaptıklarında bu akıllı tayfayı uyarmak gerekmekte gibi.

(bkz:misvaklı rambonun katı fikirli olması)

teravihte gülen çocukların kıymetini bilen büyük çocuklara ithaf edilen şiir:

teravihte gülen çocuklar,

bütün dualar ezberinde

ama melek mi gıdıklıyor ne

gülüyorlar namazın orta yerinde


teravihte gülen çocuklar,

elbet susmayı da bilirler

kaş çatmasa büyükler

tam otuz gün gelirler


teravihte gülen çocuklar,

mümin, cemaatin hepsinden

ne kızarsın imam amca

orman bıkar mı kuş sesinden


teravihte gülen çocuklar,

camideki en iyi fikir

çünkü onlar dört rekatta bir

getirilen salavat gibidir…


teravihte gülen çocuklar,

size kızanlara ne dersiniz

anlatsam onları bir size

ömür boyu gülersiniz…


mahmut bıyıklı