ateizm kavramı son iki asırda dünya insanının gündemine girmeye başladığı için gayet normal olan durum. daha önceki asırlarda insanlar genel itibarıyla bir tanrının varlığına inanırlardı. bunun sosyolojik, psikolojik bir değerlendirilmesi yapılabilir. benim görüşüm, insanların enaniyeti bu kadar okşanmadığından herkes bir nebze aciz olduğunu kavrayabiliyordu. daha sonra pozitivizmin yaygınlık kazanması, teknolojik ilerlemeler, evrim teorisi derken tanrı kavramı sorgulanmaya başladı. günümüzdeki ateizmin çok fikri bir altyapısı olduğu kanaatinde değilim. en azından ateistlerin genel itibarıyla böyle bir kaygısı yok. daha çok günahın cazibesine kapılıp bir müddet gaflette yaşadıktan sonra akılları da artık kalplerini dinlememeye, günahı normal görmeye başlıyor. sonra da günah kavramı yaratıcı ile ilşkilendirildiğinden akıl yaratıcıyı reddediyor.
efendimiz dönemine baktığımızda allah'ın var olup olmadığından ziyade tevhid kavramı üzerinde durulduğunu, tartışmanın bu minval üzerine yürüdüğünü görebiliriz. nitekim o dönemki araplar gökte allah var yerde de bu putlarımız olsun görüşündeler.
efendimiz dönemine baktığımızda allah'ın var olup olmadığından ziyade tevhid kavramı üzerinde durulduğunu, tartışmanın bu minval üzerine yürüdüğünü görebiliriz. nitekim o dönemki araplar gökte allah var yerde de bu putlarımız olsun görüşündeler.
