kitabına göre normal karşıladığım bir durum. mesela ben seri kitaplar içinden bir kitabı vermem. yüzüklerin efendisi gibi cüsseli kitapları da vermem. her tarafını çizdiğim werther’i de vermem örneğin. babamın eski kitaplarını da vermem. öyle kitapları kimseden istemeyin bence zaten.
ama onun dışında çok istersem tekrar alırım diye düşündüğüm kitapları gönül rahatlığıyla verebilirim ki benim de istemeye yüzüm olsun.:) yoksa kabul edelim ki giden gelmiyor.
özellikle yakınım birinden aldıysam o kadar uzun süre geri vermeyebiliyorum ki bir yere not alma ihtiyacı duyuyorum kimden aldığımı unutmayayım diye. çünkü kitaplığın bir parçası haline gelebiliyor öyle kitaplar zamanla.
daha önce verip de geri alamamış insandır muhtemelen. haklıdır.
kitabını baştacı eden insan olabilir. verdiği kitapların muhtemelen geri dönmeyeceğini düşünüyordur. geri dönse de eskisi gibi olmayacağını biliyordur. bu nedenle vermekten imtina ediyor olabilir.
yaklaşık 2 yıl evvel bir yazarın birkaç kitabını isteyen bir tanıdığa verdiklerim içinde imzalı kitap da varmış. 1 yılın ardından kitaplardan birini onun da dahil olduğu okuma grubunda seçmemiz neticesinde, benim de okumam lazım artık diyerek istememle geri getirdi. imzalı kitabın içinde tükenmez kalemle her tarafı çizilmiş yaklaşık 10 sayfa var. normal bir çizme değil, belli ki çocuğu karalamış tüm sayfayı.
demem o ki böyle kötü tecrübelerle yoğurdu da üfleyerek yiyoruz artık. kimseden kitap istemeyin. :)
demem o ki böyle kötü tecrübelerle yoğurdu da üfleyerek yiyoruz artık. kimseden kitap istemeyin. :)
her tarafına notlar aldığım için vermem im-kan-sız. i̇leride torunum kitaplarımı karıştırıp "dedeme bak be. ne kafa varmış adamda." der belki. bilemeyiz.
