sözün eskilerin "hoca-talebe", "mürşid-mürid" ilişkisine dair olduğunu düşünürüm.çünkü eskilere dair uzun seyahatlere çıkan adamların eşlerine-çocuklarına yazdıkları mektupları okuyoruz. onlarda gönülden uzaklaşma yok bilakis gönülde iyiye derinleşme durumu var.söz daha sonraları elbette bir anlam dönüşümüne uğramıştır fakat bence ilk söyleyen ya bir hocaydı ya da bir talebe.
