para ile alakalı içerisinden çıkamadığım bir psikoloji var. şöyle ki;
bir iş yapıp karşılığı olan parayı isterken utanıyor ve kendimi dilenci gibi hissediyorum. birisi yaptığım iş karşılığı bana para verdiğinde ise ~hele ki daha ben istemeden verirse~ sanki bir yerden bağış almış gibi seviniyorum. buna karşın genelde biri bana iş karşılığı para verirken sanki borç verirmiş gibi hissettiriyor. fakat aslında o para benim hakkım.
farkında olmama rağmen yenemiyorum bu düşünceyi!
bir iş yapıp karşılığı olan parayı isterken utanıyor ve kendimi dilenci gibi hissediyorum. birisi yaptığım iş karşılığı bana para verdiğinde ise ~hele ki daha ben istemeden verirse~ sanki bir yerden bağış almış gibi seviniyorum. buna karşın genelde biri bana iş karşılığı para verirken sanki borç verirmiş gibi hissettiriyor. fakat aslında o para benim hakkım.
farkında olmama rağmen yenemiyorum bu düşünceyi!
