meşhur bir paradokstur. ilk defa necip taylan'ın islam felsefesi eserinde okumuştum. şöyle ki;-- spoiler --avukat, yetiştirdiği çırağı ile ücreti hususunda bir anlaşma yapar. bu anlaşmaya göre, çırağı aldığı ilk davayı kazanırsa bu ücreti avukata ödeyecek; kazanamazsa ödemeyecektir. eğitimini tamamlayan çırak, kendi işini kurarak ustasının yanından ayrılır. bunun üzerine usta, bir dava açarak sözleşmede yer alan ücreti öğrencisinden talep eder. yeni avukat olan çırak, bu ilk davasında kendini savunmayı üstlenir. usta avukata göre eğer davayı kendi kazanırsa zaten parasını alacak eğer kaybederse sözleşme hükmünden dolayı parasını çırağından yine alacaktır. genç avukata göre ise eğer davayı kazanırsa zaten haklılığından dolayı ustasına bir şey ödemeyecek; eğer kaybederse anlaşmaya göre ilk davasını kaybettiği için ona yine bir şey ödemeyecektir.-- spoiler --
