her dertliye göre değişen şiirdir. kimisi hepsini sever kıyamaz hiç birine kimisi hiç birini sevmez. görecelidir.bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplakve ipek bir halıya benziyen toprak, bu cehennem, bu cennet bizim.kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,yok edin insanın insana kulluğunu, bu dâvet bizim....
(*)yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine..----sen yanmasam ben yanmasam biz yanmasaknasıl çıkar karanlıklar aydınlığa?
ey, benim iyimser hallerimçabuk aldanışlarım,hep inanışlarım,alttan alışlarım,hatayı hep kendimde buluşlarımdeğmeyecekleri kafama takışlarım,yoktan yere akıp giden gözyaşlarım,hepinize elveda...artık ben kimsenin, hiç kimsesi olmayacağım...
