sonrasında pişman olunacaksa susmak en iyisidir.
bir çimdik umutsuzluk. acıyla pişmiş aş.
(bkz:hayırlısı)
bu sözlükte başıma gelendir. genel olarak gerilimli bir ortamda olduğum hissine kapılıyorum. sanki sürekli bilgi içerikli entry yazmalıyım. bu hislerle boğuşurken hislerimi, anılarımı yazmaya devam ediyorum. sanki yazdıklarımı bir jüriye sunuyorum. acımasız bir jüri. her an eleştirebilir. eksileyebilir. ya da beni görmezden gelebilir. halbuki 3-5 kişiyiz şurada. neden böyle hissediyorum? bu sözlüğe yazmayı seviyorum ama yazarları gözümde soğuk tipler maalesef.
söylediğinde değmeyeceği düşünülürse, boşuna enerji kaybı yaşamaya gerek olmayan durumdur.
sen ne kadar biliyorsan bil anlattığın karşı tarafın anladığı kadardır sözünü akla getiren durum. bazen çok konuşmaya bazen boş konuşmaya bazen de ne dediğini kendinin bile anlayamaması durumlarına iten insanlık halidir. susmak sükûnettir. boş ver... fani insan için kendini yormasan da baki olan allah içindekileri biliyor ya o yeter.
büyümektir. i̇nsan büyüdükçe insanlara söyleyecek çok şeyi birikir ama karşısındaki insanların da onu kolay kolay alamayacağını anlamış hale gelir ve bir şey söylemez yani çoğu şeyi zamana bırakır.
muhatabı olmayınca insan sükutu tercih eder..
dertlidir.ama bu hal zamanla geçer...buda bir merhaledir.
bazen çok sevilen, ciddiye alınan, ağırlığı olan büyükler karşısında yaşanır. aslında söyleyecekleriniz ya o kişinin zaten bildiği şeylerden olur ya da vakit zayiatı türündendir. ama insan yine de kendini en çok o insanlara karşı ifade etmek ister. burada söyleyememekten ziyade söylememek, daha doğrusu fazla konuşmamak doğru olandır.
