2008, 2009, 2010 senelerinde ergenekon davasi hizla surmekte iken, haberleri genellikle zaman gazetesinden takip ederdim. okuduklarimin cogunun da dogru oldugunu dusunurdum. simdi donup baktigim zaman, haberin dogru veya yanlisligindan ziyade, bir amaca yonelik oldugunu gormus oldum. insanlar, senelerce haklarinda mahkeme hukmu olmadan hapiste tutulabiliyorlardi ve bunun da, gazete tarafindan nasil savunuldugunu gordum. zaman gecti, benzer olaylar onlarin basina geldi. bu sefer, yayin yonetmeninin savci karsisina bile binbir sizlanma ile ciktigini gorduk. birkac gunluk gozaltilar bile buyuk ‘haksizlik’ ve haber konusu oldu. kesinlikle bir ‘oh olsun’ degil bu yazdiklarim. gecen gunlerde, daha onceden kayyum atanmis olan bugun gazetesi kapandi. bugun de, zaman’a kayyum atamislar. gazetelerin kapanmasi icin, hukuk mu kullaniliyor? eger suclari varsa, buyrun dogrudan kapatin. kapanacak sucu yok ise, gazeteyi batiracak degil, cekip cevirecek kayyum atayin. goz gore gore, insanin akli ile alay etmeyin. bu sadece zaman icin degil, cumhuriyet icin de, yeni safak icin de, sozcu icin de boyle. adalet, kutsal bir degerdir. intikam veya guc gosterisi yeri degildir. devlet, baskasinin yanlisini, yanlis ile degil adalet ile duzeltmeli.
