deniz görünce heyecanlanmak

kokusunda barınan iyottan mıdır yoksa insan fıtratındaki sonsuzluk özlemini simgeleyen mavinin derinliğinden midir bilinmez lakin görebilen her bünyede vuku bulan hadisedir. bugün bir kez daha yaşadım ve zihnimde bu başlık belirdi.

sınav döneminin sonunda dört saat uykunun ardından girilen 2 sınavın yorgunluğuyla marmaray yürüyen merdivenlerinden çıktığınızı düşünün, bayılmak üzeresiniz. bir yıl süre için yurt dışına gidecek arkadaşınızı yolculama organizasyonuna katılmak zorundasınız. birden bire burnunuza gelen bir deniz kokusu sizi ayıltıyor. ardından deniz seviyesine çıkıyorsunuz ve kız kulesine doğru yürüyüşe geçiyorsunuz. vira bismillah diye olta atan balıkçılara sessizce selam veriyorsunuz. bu selam öylesine sessiz ki vücut dilinde bile karşılığı yok. ancak neşet ertaş'ın gönülden gönüle dediği yolda karşılıklı bir sinyalleşmek. ardından devam edilen yolda görülen ihh standı. bir ümmetin derdini hatırlamanın verdiği acı. kardeşin acısıyla dertlenmenin verdiği huzur. bu kardeşlik için çalışan insanların verdiği huzur. konuyu biraz fazla uzattım. ancak deniz bu denli heyecanlandırabiliyor işte insanı.

izmir bucada yaşadığım dönemde sıklıkla yaşadığım hadise.ama şimdi deniz de deniz yani be.

deniz kenarındaki (van göl'ü de olur) bir havaalanına inişte uçağın cam kenarında oturanların en deruni olanından hissettikleri, engin heyecan.

çoğunlukla denizsiz şehirlerde büyümüş insanların yaşadığı duygu. ankara'da doğmuş, büyümüş biri olarak bırakın denizi, her büyükçe bir su birikintisi görüşümde yaşadım bu heyecanı. bilhassa istanbul'a geldiğimizde, arabada uyukluyorsak bile, babam köprüden geçerken uyandırırdı bizi ki o boğazı göreceğimiz ilk anı uyuyarak geçirmeyelim. sonra bundan 3-4 sene önce istanbul'a geldim, okuduğum okul bile boğaz manzaralıydı ve ilk senemi her fırsatta üsküdar'a giderek geçirdim. sonrasında denize uzak bir yere yerleştim ama yine mümkün olduğunca deniz görmeye çalıştım. fakat geçenlerde iznik gölü'ne gittik. daha evvel de gördüğüm bir yer olmasına rağmen o gölü ilk görüşümde yine aynı heyecanı yaşadım. her gün boğaz manzarasıyla yaşasaydım yine bu durumda olur muydum bilmiyorum ama sanki çocukluğumdan gelen bir duyguyu tekrar tekrar yaşamak hoşuma gidiyor gibi. o yüzden yine her deniz görüşümde heyecanlanmak istiyorum.