vefat etmiş, allah rahmet eylesin. sosyal bilimler alanında çok kıymetli eserler verdi. kemalizmi amerikan ekolünün etkisiyle yorumladığı için eleştirilere maruz kaldı.1974'de yazdığı merkez çevre teorisi 2002'den sonra liberaller tarafından tekrar yorumlandı ve ak partinin iktidarı bu sayede osmanlı döneminde saray ve onun etrafındaki burokratik askeri elitin, tek parti devrinde de chp etrafındaki bürokratik-siyasi elitin karşısında konumlanan genel itibariyle taşradaki tebayı temsil eden "çevre"nin dp sonrasında tekrar yönetime gelmesi olarak görüldü.
said nursi hakkında kitap yazdığı için çokça eleştirildi ve üç kez tüba üyeliği reddedildi.
aslında kitap gayet bilimsel ve iyi niyetli bir çabanın ürünüydü ama bizim aşırı aydınlanmış entelektüellerimiz ne islam'ın ne de said nursi gibi insanların sosyal bir olgu olabileceği fikrini bile kabullenemiyorlar nedense.
bir röpörtajında kitabı yazmak için bazı risaleleri defalarca okuduğunu ama manasını tam anlayamadığını söylüyordu. kitabında da bu eksiklik göze çarpıyor. o said nursi'yi modernleşmenin şartlarından etkilenmiş ve fikirleri bu çerçevede oluşmuş biri olarak resmediyor. bu ön kabulü kanıtlamak için de bazı kısımlarda risalei nurun bağlamından ve said nursinin fikri altyapısından çok uzakta açıklamalarada bulunuyordu. esas sorun şurada; şerif mardin said nursi'yi hep modernleşme kalıbına oturtturmaya çalışıyor bu da said nursi'nin dini konulardaki özgün yorumlarını ve cemaatinin temel prensiplerini (ihlas, iman kurtarma) ikinci plana atıyordu. bunda onun dini "toplum hayatını değiştiren bir pratik" veya "yumuşak bir ideoloji" olarak görmesinin de payı var tabi.
her şeye rağmen kitap bu tarz çalışmalara ön ayak olması bakımından kıymetli.
said nursi hakkında kitap yazdığı için çokça eleştirildi ve üç kez tüba üyeliği reddedildi.
aslında kitap gayet bilimsel ve iyi niyetli bir çabanın ürünüydü ama bizim aşırı aydınlanmış entelektüellerimiz ne islam'ın ne de said nursi gibi insanların sosyal bir olgu olabileceği fikrini bile kabullenemiyorlar nedense.
bir röpörtajında kitabı yazmak için bazı risaleleri defalarca okuduğunu ama manasını tam anlayamadığını söylüyordu. kitabında da bu eksiklik göze çarpıyor. o said nursi'yi modernleşmenin şartlarından etkilenmiş ve fikirleri bu çerçevede oluşmuş biri olarak resmediyor. bu ön kabulü kanıtlamak için de bazı kısımlarda risalei nurun bağlamından ve said nursinin fikri altyapısından çok uzakta açıklamalarada bulunuyordu. esas sorun şurada; şerif mardin said nursi'yi hep modernleşme kalıbına oturtturmaya çalışıyor bu da said nursi'nin dini konulardaki özgün yorumlarını ve cemaatinin temel prensiplerini (ihlas, iman kurtarma) ikinci plana atıyordu. bunda onun dini "toplum hayatını değiştiren bir pratik" veya "yumuşak bir ideoloji" olarak görmesinin de payı var tabi.
her şeye rağmen kitap bu tarz çalışmalara ön ayak olması bakımından kıymetli.
