üniversitelerin resmi prosedüründe "osmanlı türkçesi" olarak geçmektedir.
oğuz boylarının konuşma diline dayanır ve zaman içinde "eski osmanlıca, batı türkçesi, türkiye türkçesi, eski anadolu türkçesi" gibi isimler alır.
anadolu selçuklulularının son dönemleri ve osmanlı devletinin kuruluş zamanlamasını içine alan bir akış ile girmiştir dilimize.
yani 15. yy ile 20. yy arasındadır. (20. yy içinde ve sonrasında yine kullanılmaktaydı ama günlük dil ve devlet yazışmalarında tercih edilme oranı düşmüştü.)
28 harfli arap alfabesine farsçadan 3 harf daha eklenerek 31 harflik osmanlı türkçesi alfabesi oluşturulmuştur.
osmanlı türkçesinin kullanım alanlarına göre çeşitliliği vardır bunlar ;
nesih : genellikle kur'an-ı kerîm'in çoğaltılmasında kullanılmış, oldukça açık seçik ve yardımcı işaretlerden yararlanılan bir yazı şeklidir. 17. yüzyıla kadan kullanılmıştır. temsilcileri şeyh hamdullah ve hafız osman'dır.
sülüs : nezihe çok benzer ama harfleri ona göre oldukça büyük ve kalındır. temsilcileri nesih ile aynıdır. daha çok levha ve kitap kapaklarında kullanılmıştır.
talik : harfleri eğiktir ve harf kuyrukları uzun tutulur.yesaî-zade tarafından farsçadan alınarak geliştirilmiş bir tekniktir. iranlılar türk talik tekniğine "nestalik" adını vermişlerdir. kitap yazmakta kullanılırdı ve harekesizdir.
rık'a : osmanlıca metin arşivinde en çok rastlayacağınız yazı tekniğidir çünkü halk arasında günlük iletişim ve yazışmalarda kullanılan bir dildir.
çünkü çabuk yazmaya elverişlidir.
en güzel örneklerini ali paşa ve fuat paşadan görebilirsiniz. ayrıca i̇zzet efendi onların tekniğini daha da geliştirilerek güzelleştirmiştir.
tarihi veri dışında kişisel görüşüm ; oldukça zor kavranan bir okuma ve yazma tekniği var çünkü bizim alıştığımız latince harfleri özellikle ünlü harfferini tam olarak karşılamıyor ve düz mantık söz konusu.latin harflerinde varolan 8 adet ünlü harfe karşılık osmanlı türkçesinde 4 harf vardır. tecvid eğitiminiz varsa harfleri daha kolay telafuz edebilirsiniz. (*)
(*)
oğuz boylarının konuşma diline dayanır ve zaman içinde "eski osmanlıca, batı türkçesi, türkiye türkçesi, eski anadolu türkçesi" gibi isimler alır.
anadolu selçuklulularının son dönemleri ve osmanlı devletinin kuruluş zamanlamasını içine alan bir akış ile girmiştir dilimize.
yani 15. yy ile 20. yy arasındadır. (20. yy içinde ve sonrasında yine kullanılmaktaydı ama günlük dil ve devlet yazışmalarında tercih edilme oranı düşmüştü.)
28 harfli arap alfabesine farsçadan 3 harf daha eklenerek 31 harflik osmanlı türkçesi alfabesi oluşturulmuştur.
osmanlı türkçesinin kullanım alanlarına göre çeşitliliği vardır bunlar ;
nesih : genellikle kur'an-ı kerîm'in çoğaltılmasında kullanılmış, oldukça açık seçik ve yardımcı işaretlerden yararlanılan bir yazı şeklidir. 17. yüzyıla kadan kullanılmıştır. temsilcileri şeyh hamdullah ve hafız osman'dır.
sülüs : nezihe çok benzer ama harfleri ona göre oldukça büyük ve kalındır. temsilcileri nesih ile aynıdır. daha çok levha ve kitap kapaklarında kullanılmıştır.
talik : harfleri eğiktir ve harf kuyrukları uzun tutulur.yesaî-zade tarafından farsçadan alınarak geliştirilmiş bir tekniktir. iranlılar türk talik tekniğine "nestalik" adını vermişlerdir. kitap yazmakta kullanılırdı ve harekesizdir.
rık'a : osmanlıca metin arşivinde en çok rastlayacağınız yazı tekniğidir çünkü halk arasında günlük iletişim ve yazışmalarda kullanılan bir dildir.
çünkü çabuk yazmaya elverişlidir.
en güzel örneklerini ali paşa ve fuat paşadan görebilirsiniz. ayrıca i̇zzet efendi onların tekniğini daha da geliştirilerek güzelleştirmiştir.
tarihi veri dışında kişisel görüşüm ; oldukça zor kavranan bir okuma ve yazma tekniği var çünkü bizim alıştığımız latince harfleri özellikle ünlü harfferini tam olarak karşılamıyor ve düz mantık söz konusu.latin harflerinde varolan 8 adet ünlü harfe karşılık osmanlı türkçesinde 4 harf vardır. tecvid eğitiminiz varsa harfleri daha kolay telafuz edebilirsiniz. (*)
(*)
