her sıkıntının bir sonu olduğunu, işlerin mutlaka yoluna gireceğini düşünmek ve üzüntü kaynağı olan her ne ise ondan uzaklaşmaktır.
üzüntüden kurtulunmaz sanırım ama sabretmek üzüntüyle mücadele etmek namına faydalı olacaktır.
-daha üzücü durumda olan insanları düşünmek.bu başkasının acısıyla teselli olmak mıdır?tam olarak sayılmaz. büyükler böyle tavsiye eder, dünya işlerinde kendinen alttakilere ahiret işlerinde kendinen üsttekilere bak.-kitap okumak.-bulunduğun ortamdan azıcık da olsa uzaklaşmak farklı insan ve mekan görmek. ya da insan görmeyeceğin bi mekana gitmek...-dertleşmek, bunlardan biri değildir bence . çok aklı başında , ileri görüşlü geniş ufuklu biri varsa onunla üzüntü paylaşılmalı ama sana yeni bir şey söyleyemeyecek , bir pencere açamayacak kişiye üzüntünü anlatmak sadece içinde yaşadıklarını daha da somutlaştırmak oluyo ki faydadan çok zararı var kanaatimce. -üzüntüne sebep olan şey bir kişi ve o kişinin seninle ilgili tavrı ise, iletişime geçmek. (bkz:bu da geçer yahu)
göğe bakmak.
meşhur islam filozofu kindi'nin risalesi. bu kitap hakkında ve üzüntüden kurtulma yollarının maddeler halinde listelendiği bir köşe yazısı var.oldukça güzel hazırlanmış.mutlaka okunmalı.http://www.dunyabizim.com/mercek-alti/4633/ahlak-davasinin-sliklerine-uzuntuden-kurtulma-yollari