şükürler olsun, zoraki de olsa dışarıda kimsenin yiyip içemediği lokantaların kapalı olduğu, kolaylıkla itikafa girilebilen bir ramazan geçirdik, bir daha görür müyüz bilmem. malum ramazana hürmet bir memleketin islam beldesi olduğunun şeairlerinden birisidir.
covid 19 pandemi sürecinde icra edilen bir dönem olarak hatırlarda yerini almıştır. i̇nsanların en yakınlarına dahi iftar ettiremedikleri koca bir ay nihayete ermiştir. süreç içerisinde misafir telâşı yaşamayan hane mensuplarının ibadetlerini artırmaya engel olan bahaneleri azalmıştır. dönemin pandemi süreç yönetimi kapsamında alınan tedbirleri gereğince 23 nisan, 19 mayıs resmi tatilleri genişletilerek insanlar daha fazla hanelerinde ibadetleri ile meşgul olabilmişlerdir. dünya hayatından zorunlu olarak ve toplumsal ölçekte el ayak çekilmiştir. bayramına ermenin nasip olacağı kimseler bayram namazını mescitlerde değil evlerinde icra edeceklerdir. sokağa çıkma yasağı sebebi ile bayramlaşma merasimi yine kişilerin yalnızca kendi hanesinin ehli ile olabilecektir.
hocaların haşin eğitim aşkının "nasılsa evdesiniz" mottosuyla birleştiği hunharca canımıza okuyan ramazana hasret bırakan pandemik senesi hatırası
camilerin kapalı olduğu, toplu iftarların iptal olduğu bir ramazan nasılsa o şekilde son derece buruk geçmiş bir ramazan...
açlığını çalışarak bastırabilenlerin evde boş durarak ızdıraplar içinde geçirdiği bir ramazan olduğunu varsayıyorum. ne de olsa evi yüz bin kez temizlemekte israftır. orucu uykuya tutturanların en sevdiği ramazan idi büyük ihtimalle.misafir telaşının olmadığı anlamsız bir ramazan diye de betimlenebilir. yani kısaca bakış açısına göre değişen bir ramazandı. kimisi mutlu oldu kimisi aşırı üzüldü. ben ise bir kere bile kendi evimde oruç açamadım, eşimle yemek yiyemedim, duvarları izleye izleye açtım oruçlarımı...
