aslında tüm hayatım için başlıktaki ifadeyi kullanabilirim. mekana münhasıran başlığı böyle seçtim. böylesi kalifikasyonu yüksek bir mecrada yalnız kalmak sıkıcı olabiliyor. sebebi bence basit. önceden gençlik heyecanı ve "boş zaman"ı olan yazarları bebek ınga'ları, patron homurtuları, kısaca hayat gailesi kuşatmış. buraya ayrılabilen zaman ise "hele bi bakayım" denilecek kadar... ben hak vereyim ama bu tek başına yeter mi?.. ona da yazarak siz cevap verin.
bir mustafa kutlu hikayesi gibi. vaktinde dolup taşmış niceleri gelip geçmiş ve en sonunda dergahın sadece bir bekleyeni kalmış gibi olur sözlük..
