aklın hayalin almadığı bir mutluluktur. sevginin iyileştirici gücünün net bir şekilde görüldüğü andır. hele bazılarının "hocam terledim ama yine de size sarılabilir miyim nolur?" demesi gözlerimi doldurmaya yetiyor. küçükken birçok travmatik hadise yaşamıştım. hepsinin bu tablo karşısında birer birer yok olduğunu görmek büyük bir şükür vesilesi benim için. demek insanın derdi nasıl başkasıysa dermanı da başkası...
amcam her daim ceplerinde çeşit çeşit çikolatalar ve şekerler taşırdı. sadece biz yeğenleri değil mahallemizin bütün çoçukları onu gördüğünde koşarak sarılırdı. çoçuklar bana çok iyi bir amcam olduğunu söylerlerdi. ben de amcamla her zaman gurur duyardım. örnek almak da nasip olur inşallah.
pahabiçilmez mutluluktur.
