22 aylık bir erkek çocuk babası olarak kanaatim şudur:1- işin doğrusunu tamamen bilebilmem mümkün değil. bildiğim kadarıyla ve bugüne kadar bir şekilde oluşmuş bilgim-karakterim doğrultusunda; bazen bilerek, bazen içimden geldiği gibi davranıyorum.2- bir proje olarak görmüyorum. çocuk ayrı bir şahıs olarak dünyaya geliyor. her şeyden etkilenecek. ve kendi imtihanını yaşacak. ben hz adem, hz nuh ve hz yakup gibi ne bir insan olabilirim ne de bir baba. onların çocukları isyan ettiler. çünkü her insan ayrı bir imtihana tabii. elbette o çocuklar da peygamber babaları için imtihan oldular. benim çocuğum için elimden gelen, uygun şartları sağlamak, dua etmek ve allah'a sığınmak. yani emanetin şartlarını yerine getirmek. sonrası onun vazifesi.
