karakteri işe alın, beceriyi eğitin.
i̇nsanı yediği meyvelerle değil, diktiği ağaçlarla anarlar.
haram yoldan ümit besleyen, helal yolun kapılarını kapatır.
parolamız şudur: tek geçmem gereken, dünkü benim.
ahh kimselerin vakti yok, durup ince şeyleri anlamaya.
yarasını yarasına benzettiğini, gözünden tanır insan
ölüm, hiç bir insan için,zaten yaşamıyor olduğu gerçeğinin resmiyet kazanmasından ibaret olmamalı.
can boğaza gelmek için yola çıktığında, allah- u alem şu yakıcı sual ondan önce akla gelecek: değdi mi bari ?
bu çağı güzelleştirmenin en etkili yolu yavaş yaşamaktır.
“hem pişmeye gönlü yok” dedi meczup, “hem çiğ kalmaktan muzdarip !” gökhan özcan, arkamızdan kim itiyor?
