i̇nsanları izliyorum. otobüste nasıl tutunduklarını, dersi nasıl dinlediklerini, nasıl alışveriş yaptıklarını, çocuklara ne kadar yakından baktıklarını, yolun hangi tarafından yürüdüklerini, ne sıklıkla telefonlarını ellerine aldıklarını...
bunları yaparken daha önce fark etmediklerimi gördüm; banklarda en çok yaşlılar otururmuş, yolun hangi tarafı kalabalıksa oradan yürürmüş insanlar. otobüse binerken sıraya uyanlar hiçte az değilmiş. telefonundan bıkanlar da öyle. düşüncesini dile getirdiğinde onu dinleyecek insanlar ararmış hem yaşlılar hem gençler. felsefe okuyan dedeler otobüste gençlerin okuduklarına bakar kimi zaman iç geçirir kimi zaman tecrübelerini anlatmaya çalışırmış. geçler hikmeti ararmış, yaşlılarsa torunlarını anlatacak fırsat bulduğunda kaçırmaz, onları çok özlermiş. i̇nsan insana muhtaç; ilimse müminin yitik malıymış.
bunları yaparken daha önce fark etmediklerimi gördüm; banklarda en çok yaşlılar otururmuş, yolun hangi tarafı kalabalıksa oradan yürürmüş insanlar. otobüse binerken sıraya uyanlar hiçte az değilmiş. telefonundan bıkanlar da öyle. düşüncesini dile getirdiğinde onu dinleyecek insanlar ararmış hem yaşlılar hem gençler. felsefe okuyan dedeler otobüste gençlerin okuduklarına bakar kimi zaman iç geçirir kimi zaman tecrübelerini anlatmaya çalışırmış. geçler hikmeti ararmış, yaşlılarsa torunlarını anlatacak fırsat bulduğunda kaçırmaz, onları çok özlermiş. i̇nsan insana muhtaç; ilimse müminin yitik malıymış.
