olaydı redifli gazeller

en meşhuru osman nevrese aittir. "zülfün görenlerin hep bahtı siyâh olurmuş, tek zülfünü göreydim bahtım siyâh olaydı" kısmı berceste beyitler arasında pek meşhurdur.

sînemde ger müessir bir dûd-ı âh olaydı
ruhsârını yakardım ger gökde mâh olaydı

evvel senin elinden şekvâya ben giderdim
âlemde âşıkâna bir dâd-hâh olaydı

zülfün görenlerin hep bahtı siyâh olurmuş
tek zülfünü göreydim bahtım siyâh olaydı

olmazdı kalb-i mahzûn tâ böyle zâr u mecnûn
çeşmin kılaydı efsûn zülfün penâh olaydı

el çekdim ey vefâsız vaslın temettu‘undan
rûyına bârî bende tâb-ı nigâh olaydı

kasd eylemek rakîbe kûyunda pek günehmiş
ben hasmım öldüreydim koy bir günah olaydı

hattın habeş kuluyla alsaydı fas diyârın
zülfün sevâd-ı çîn’e tek pâdişâh olaydı

ömrüm içinde senden ger bir vefâ göreydim
râzı idim gâmınla ömrüm tebâh olaydı

güçmüş murâda ermek nevres vefâ yolundan
ey kâş kûy-i yâre bir başka râh olaydı

serraf'ın da çok sevdiğim bir gazeli vardır:

nolardı məclisimiz bir dəqiqə xəlvət olaydı,
deyib danışmağa cananilən fərağət olaydı.

bərabərimdə nigarım yanaydı şəm kimi,
mən ahi-sərd çəkəydim, o gərmi-söhbət olaydı.

gəhi duraydı qabağımda sərv qamətilən,
gözüm görə-göra bin nəşədə qiyamət olaydı.

deyib, gülüb, oturaydıq kəmali işrətilən,
bəsani-ayinə, dil xali əz küdurət olaydı.

o qədr söhbət edəydik olaydı nisfülleyl,
yataydı yar dizim üstə, başı rahət olaydı.

kənarə can tək alaydıra o tifli-məsumu,
bu şərtilən aramızda hicabi-ismət olaydı.

təhəmmül etməyə bari-girani-möhnətə, kaş,
özümdə səbrü təhəmmül, dizimdə taqət olaydı,

günüzlü yaridə ya olmayaydı işvəvü naz,
bu nazı çəkməyə ya inki, məndə halət olaydı.

şərari-şəmilə gördüm yanaldı pərvanə,
dedim: bu şivə, nolur əhli-eşqə adət olaydı.

yetibdi təngə dəxi təngnayi-aləmdən,
əcəl gələydi, bu sərraf öləydi, rahət olaydı.