sözlükçülerin ilkokullarına dair hatırladıkları ilk şey – dertli sözlük
samet. sınıfın en zeki çocuğuydu. tüm derslerde en yüksek notu o alırdı. en iyi topu o oynardı. satrançta herkesi mat ederdi. öğretmenler hep onu severdi. karizmaydı, fiyakaliydi, canti adamdı, adabı giyinmeyi bilirdi ama biz bilmezdik.
bu çocuk yüzünden küçücük yaşımda aşağılık kompleksine kapıldım, rekabet hissimi kaybettim, hayata küstüm, aynalardan kaçtım.
bütün bunları bana yaşatmaya hakkın var mıydı samet? senin yüzünden ne acılar çektim farkında bile değilsin.
seni sevmiyorum samet!