yanıma erkek bir çocuk oturtulunca adettendir; sıranın ortasına kırmızı bir çizgi çekip araya çantaları ortaya koymuştum. bu çizgiyi geçemezsin! diye de uyarmıştım. çocuk korkudan düşecek gibi oturmuştu tüm sene. nedense bir yandan vicdan yapmışım. hiç de korkunç değildim halbuki.