kumandana – dertli sözlük
siyah sancak açılınca
çalınca kapımızı o sonsuz sabah
açılınca kavganın gülleri gonca gonca
saçılınca o büyük sevinç, bismillah
yıllarca ve acılar boyunca
yükseldikçe zindanlardan ah
çoğaldıkça her yanda günah
aldıkça yanına kardeşlerimi
çağırdıkça beni de allah
koptukça yeniden tufan
bu son akın diyerek
gemileri isteyerek
yakıp geldim! kumandan

açılınca siyah sancak
açılınca yaralarımın sargısı
oradan
kan ve hayat fışkıracak
bir sen kaldın benim gibi yakaran
bir sen kaldın zincirlerimi kıracak
büyük bir tevbeyle başlasın şimdi en büyük isyan
“yükseğe, daha yükseğe, en yükseğe dikilsin bu bayrak”
kim kaldı ki bizden başka
bu aşkı haykıracak
bu son akın diyerek
şehitlik isteyerek
ve can can yürek yürek
çıkıp geldim! kumandan

çığlık bir nehirle, geldim! kumandan
ölmem ki bir daha, öldüm de geldim
korkmadım canımda kopan tufandan
canımı bin cana böldüm de geldim
geldim! kumandan