kumandana – dertli sözlük
yakarınca
sonsuz bir yakarışla garipler
yollar birbirine varınca
kopunca boynumuzda idamlık ipler
aşk içimizi sonsuz sarınca
belli olunca bir bir köleler ve sahipler
belli olunca bozguncu, dönek, kavgadan kaçık
belli olunca yiğitlerin safı apaçık
çıkıp geldim! kumandan

varsın karanlık olsun yıkılası o zindan
yanar ya içimizde hep sonsuz ışık
beklenmez artık bugünden yarına
bu son sahur olsun özgürlük iftarına
bu son akın diyerek
cansa can kansa kan
onca acı onca zulüm bitsin tek
senin gibi gürül gürül
yumruğumu aşkla sıkıp
göğsüme bayramlık gül
takıp geldim! kumandan

yakarınca sonsuz bir yakarışla can
yakarınca garipler
kan yakarınca
karışınca bir daha gözyaşıyla ter
yakarınca ateşe su taşıyan karınca
serilince art arda ufkumuza öteler
her an başka bir kader
her an başka imtihan
işte bütün melekler
işte bu senin duan
“ilk duyar gibi toprağın kokusunu
ilk gider gibi ilk savaşa
alevleniyor damarlarda kan”
akıncıların zaferle dönüşü gibi her akından
alev alev hayat, alev alev can
çıkıp geldim! kumandan

sonsuz bir seyirle, geldim! kumandan
en gurbet yanımı saldım da geldim
dediler son akın zulme son isyan
emanet canımı aldım da geldim
geldim! kumandan
siyah sancak açılınca
çalınca kapımızı o sonsuz sabah
açılınca kavganın gülleri gonca gonca
saçılınca o büyük sevinç, bismillah
yıllarca ve acılar boyunca
yükseldikçe zindanlardan ah
çoğaldıkça her yanda günah
aldıkça yanına kardeşlerimi
çağırdıkça beni de allah
koptukça yeniden tufan
bu son akın diyerek
gemileri isteyerek
yakıp geldim! kumandan

açılınca siyah sancak
açılınca yaralarımın sargısı
oradan
kan ve hayat fışkıracak
bir sen kaldın benim gibi yakaran
bir sen kaldın zincirlerimi kıracak
büyük bir tevbeyle başlasın şimdi en büyük isyan
“yükseğe, daha yükseğe, en yükseğe dikilsin bu bayrak”
kim kaldı ki bizden başka
bu aşkı haykıracak
bu son akın diyerek
şehitlik isteyerek
ve can can yürek yürek
çıkıp geldim! kumandan

çığlık bir nehirle, geldim! kumandan
ölmem ki bir daha, öldüm de geldim
korkmadım canımda kopan tufandan
canımı bin cana böldüm de geldim
geldim! kumandan
şiiri yazılınca
şanlı büyük şiiri şanlı büyük doğu’nun
an be an içimizde büyüyen hınca
kavgamız sevdamız o aşk terimiz
her dem yeni yepyeni şarkılar bırakınca
başkaldırınca çocuğu o saf masum buğunun
boş görününce yanındaki yerimiz
tutuşan ufka bakıp
içimi yakıp yakıp
çıkıp geldim! kumandan

yazılınca şiir
yazılınca alınyazısı gibi isyan mısra mısra hayatıma
yazılınca dua tırnakla kanla duvarına zindanın
tuttum nefesimi bindim atıma
kalbimde heyecanı her yiğit canın
önümde aşkın son akın yolu
yazıl dedim ey rüzgar mukadderatıma yazıl
bir yanda mirzabeyoğlu bir yanda necip fazıl
her yanımda akıncı her yanım anadolu
dağları yıkıp yıkıp
ve nehir nehir akıp
içimi yakıp yakıp
çıkıp geldim! kumandan

i̇damlık şiirle, geldim! kumandan
gördüğün rüyayı bildim de geldim
dua getirdim ta çöldeki kumdan
canımdan dünyayı sildim de geldim
geldim! kumandan
gönülden yazıldığı her mısraında hissedilen harikulade bir sıtkı caney şiiri... birkaç gün önce okurken gözlerim yaşardı. helal olsun sıtkı abi... şiir çok uzun. kısım kısım paylaşacağım inşaallah.

kan akınca
dağlarda ateşler yakınca hayat
uçurumlardan sonsuza bakınca
bırakınca boşluğa
kirli bir ceset gibi dünyayı
sarkınca ötelerden içime sırat
öpünce kalbimden çile sarayı
çıkıp geldim! kumandan

akınca kan
akınca yüreklerin bütün caddelerinde acı
bendim sabrın bütün raddelerinde kıvranan
ben dua dua sıkılan yumruk ben akıncı
bir sen kaldın düşümü hayra yoran
hem üşüyüp hem yandığım bir anadolu ayazından
saymadım kaçıncı, bir gece namazından
çıkıp geldim! kumandan

selamlık tekbirle, geldim! kumandan
seni her cephede gördüm de geldim
korksunlar zindana sığmayan candan
sevdamı namluya sürdüm de geldim
geldim! kumandan