taha kılınç'tan alıntı:
genç kardeşlerimle dertleştiğimde, herkes aynı şeyi dile getiriyor: "kendimi hiçbir işe yaramaz hissediyorum!" biraz sohbet edince, mesele anlaşılıyor: kendisine telkin edilen uçuk hedefler öylesine gündemini işgal ediyor ki, yaptığı her şey gözünde değersizleşiyor ve hiçbir şey yapamadığını düşünerek kendi kendini yerin dibine gömüyor...
i̇slâmî camiada bilhassa rastladığım bir şey var: gençlere nutuk atan kanaat önderleri, onları en üst ve en uç hedeflere odaklamaya çalışıyor. bir salon dolusu gence "hepiniz salahaddîn olacaksınız!" diyorlar mesela. veya bir salon dolusu hanıma "fatih sultan mehmetler doğurma" hedefi gösteriliyor.
diyeceksiniz ki, "hedefi gösterelim, bir kişi bile tuttursa kârdır". ama öyle olmuyor ne yazık ki. o hamasî nutukların tesirinde kalan çocuklar, hayatta kapasitelerine ve nasiplerine göre farklı rollere büründüklerinde ve gösterilen o hedeflere ulaşamadıklarında, psikolojik çöküntüye sürükleniyorlar. ümitsizlik ve eylemsizlik bataklığına yuvarlanıyorlar.
böyle vakalarla o kadar çok karşılaşıyorum ki, gençlere şunları sürekli
hatırlatıyorum:
* allah için samimi olarak yaptığınız hiçbir şeyi küçümsemeyin ve azımsamayın,
* herkesin yapabileceği büyük-küçük bir iş mutlaka vardır.
* salahaddîn olmak, ancak 150-200 yılda bir denk gelecek bir nasiptir, amma "salahaddîn'in ordusunda nefer olmak" hepimizin yapabileceği bir şeydir.
* i̇dealleriniz olsun evet, ama kendi kapasitenizi ve şartlarınızı da mutlaka gözetin,
* ve ne olursa olsun, ümitsizlik bataklığına asla düşmeyin. ümitsizlik, küfürle eş değerdir.
genç kardeşlerimle dertleştiğimde, herkes aynı şeyi dile getiriyor: "kendimi hiçbir işe yaramaz hissediyorum!" biraz sohbet edince, mesele anlaşılıyor: kendisine telkin edilen uçuk hedefler öylesine gündemini işgal ediyor ki, yaptığı her şey gözünde değersizleşiyor ve hiçbir şey yapamadığını düşünerek kendi kendini yerin dibine gömüyor...
i̇slâmî camiada bilhassa rastladığım bir şey var: gençlere nutuk atan kanaat önderleri, onları en üst ve en uç hedeflere odaklamaya çalışıyor. bir salon dolusu gence "hepiniz salahaddîn olacaksınız!" diyorlar mesela. veya bir salon dolusu hanıma "fatih sultan mehmetler doğurma" hedefi gösteriliyor.
diyeceksiniz ki, "hedefi gösterelim, bir kişi bile tuttursa kârdır". ama öyle olmuyor ne yazık ki. o hamasî nutukların tesirinde kalan çocuklar, hayatta kapasitelerine ve nasiplerine göre farklı rollere büründüklerinde ve gösterilen o hedeflere ulaşamadıklarında, psikolojik çöküntüye sürükleniyorlar. ümitsizlik ve eylemsizlik bataklığına yuvarlanıyorlar.
böyle vakalarla o kadar çok karşılaşıyorum ki, gençlere şunları sürekli
hatırlatıyorum:
* allah için samimi olarak yaptığınız hiçbir şeyi küçümsemeyin ve azımsamayın,
* herkesin yapabileceği büyük-küçük bir iş mutlaka vardır.
* salahaddîn olmak, ancak 150-200 yılda bir denk gelecek bir nasiptir, amma "salahaddîn'in ordusunda nefer olmak" hepimizin yapabileceği bir şeydir.
* i̇dealleriniz olsun evet, ama kendi kapasitenizi ve şartlarınızı da mutlaka gözetin,
* ve ne olursa olsun, ümitsizlik bataklığına asla düşmeyin. ümitsizlik, küfürle eş değerdir.
