her zaman bu durumun bir üst seviyesini yaşadım. hatta ilk blogumu açtığımda sloganım "kendiyle cedelleşen insan" dı. babam gördüğünde "tam da sensin işte. kim yazdı bunu?" demişti. bu durumun sizlere bir iyi bir de kötü yanını söyleyeyim ki böyle bir işe girişirken bunları göz önünde bulundurun. iyi yanı; insan full-time kendisiyle uğraştığından başkalarıyla uğraşmaya vakti kalmıyor, dolayısıyla bazı günahlardan kaçınıyorsunuz. kötü yanıysa; sürekli kendinizle uğraştığınız için insanlarla nasıl uğraşılacağını unutuyorsunuz hatta bazı ortamlarda tam bir sudan çıkmış balık oluyorsunuz. yani bol yalnızlığa hazır olun. "yok olamam." diyorsanız, bu işe hiç girişmeyin. gidin dışarılarda otla-çöple tartışın. insanlarla tartışıp dertlerine dert eklemeyin.
