hayırlı olsun.
dün geceye nazaran hafiflemiş olsa da hâlâ içimde biraz burukluk var.
bu konu aslında uzun uzun yazmak istediğim, kimselerle uzun uzadıya dertleşemediğim, ama yazmayla da toparlayabileceğim bir mesele değil... yine de biraz konuşmak istiyorum.
sonuçları büyük meseleler haline getirmemek lazım.
iktidarda müslümanların olduğu bir türkiye elbette hepimize güven verir, sokaktaki yürüyüşümüze kadar etkiler hepimizi. ak partinin iktidara geldiği günden bugüne dek böyle oldu. erdoğan'ın üstüne koya koya kazandığı her seçimde milletin özgüveni biraz daha arttı, millet kendisini biraz daha değerli hissetti.
millet kendini değerli hissettikçe ak partili kadrolar; ana kademe, kadın ve gençlik kolları teşkilatları; il, ilçe, belde, köy teşkilatları da kendini önemli ve değerli hissetti.
ak partili kadroların ekseriyeti kapı kapı dolaşan neferlerden, gücünü makamından (!) alan birer siyasi figüre dönüştü. güçlerini aldıkları makamları milletle birlikte kurduklarını, o makamın en büyük ortağının milletin kendisi olduğunu da yavaş yavaş unuttular. milletin gündeminden kopuk, "millete sevdalı" söylemlerle yetinmeyi tercih ettiler. hepsi gözümüzün önünde oldu. kapı kapı dolaşıp milletin derdine derman olabilme ümidiyle, memleketine hizmet etme heyecanıyla çalışan iyi insanlardan başkası da değildi ayrıca bu insanlar.
...
(izin verilen karakter sınırını aşmışım, bir sonraki entry'de devam edeceğim)
dün geceye nazaran hafiflemiş olsa da hâlâ içimde biraz burukluk var.
bu konu aslında uzun uzun yazmak istediğim, kimselerle uzun uzadıya dertleşemediğim, ama yazmayla da toparlayabileceğim bir mesele değil... yine de biraz konuşmak istiyorum.
sonuçları büyük meseleler haline getirmemek lazım.
iktidarda müslümanların olduğu bir türkiye elbette hepimize güven verir, sokaktaki yürüyüşümüze kadar etkiler hepimizi. ak partinin iktidara geldiği günden bugüne dek böyle oldu. erdoğan'ın üstüne koya koya kazandığı her seçimde milletin özgüveni biraz daha arttı, millet kendisini biraz daha değerli hissetti.
millet kendini değerli hissettikçe ak partili kadrolar; ana kademe, kadın ve gençlik kolları teşkilatları; il, ilçe, belde, köy teşkilatları da kendini önemli ve değerli hissetti.
ak partili kadroların ekseriyeti kapı kapı dolaşan neferlerden, gücünü makamından (!) alan birer siyasi figüre dönüştü. güçlerini aldıkları makamları milletle birlikte kurduklarını, o makamın en büyük ortağının milletin kendisi olduğunu da yavaş yavaş unuttular. milletin gündeminden kopuk, "millete sevdalı" söylemlerle yetinmeyi tercih ettiler. hepsi gözümüzün önünde oldu. kapı kapı dolaşıp milletin derdine derman olabilme ümidiyle, memleketine hizmet etme heyecanıyla çalışan iyi insanlardan başkası da değildi ayrıca bu insanlar.
...
(izin verilen karakter sınırını aşmışım, bir sonraki entry'de devam edeceğim)
