sabah güneşinin yüzüne doğması ve annesinin uyandırma senfonisiyle gözlerini açan çocuğun önündeki 20 sene için bitmeyecek çilesidir bu eğitim yuvaları!
çağdaş işkence yuvası
yıllar sonra ilk defa gitmediğim mekan. ben bugünlerde hep okula giderdim. aslında hiç okula gitmediğim bir zaman dilimi hatırlamıyorum, sanki hep öğrenciydim. uzun yıllar böyle geçtikten sonra, mezun olarak ilk eylül ayında, okula gitmeyişimi yıllarca sevinçle kutlayacağımı düşlerken bugün hüzünlüyüm. sebep yok neden yok. alışık olduğum hayatı yaşamıyorum çünkü mezun oldum. ne garip şey. i̇nsanlar uzun süre okumamalı, okullar tekrar olan dersleri ve uzun süre işlenen konuları bırakmalı. i̇nsanlara geri zekalı muamelesi yapmak değil midir bu? on seneye lise mezunu yapılabilir insanlar ve üniversiteler üç senede aynı bilgiyi verebilir...çok garip çok.
okullar: sistemii̇yi okullar: sistemin açıklarını öğretir.
okudukça bitmeyen zımbırtı.
en sevdiğim yer. hayatımdaki üçüncü yuvam. ilki kendi evim, ikincisi ailede ki rahatsızlıklardan dolayı hastane acilleri ve klinikleri, üçüncüsü okul. :)(bkz:canım evim)
